هیئت‌داوران معتبرترین جایزۀ ادبی فرانسه، از میان چهار نویسنده‌ای که به‌عنوان نامزدهای نهایی معرفی‌شده بودند، سرانجام «بریژیت ژیرو» نویسندۀ فرانسوی را برای نگارش رمان «سریع زندگی کردن»، به‌عنوان برندۀ نهایی این دورۀ جایزه گنکور ۲۰۲۲ برگزیدند.
هیئت‌داوران جایزۀ ادبی گنکور که در اواخر اکتبر سال جاری، ۴ نویسنده را از میان ۱۵ نامزد اولیۀ این رقابت ادبی به‌عنوان نامزدهای نهایی جایزۀ گنکور معرفی کرده بودند، روز پنجشنبه ۱۲ آبان، «بریژیت ژیرو» نویسندۀ فرانسوی را برای نگارش رمان «سریع زندگی کردن» به‌عنوان برندۀ نهایی جایزۀ ادبی گنکور ٢٠٢٢ برگزیدند.
دیدیه دکوئن رئیس هیئت‌داوران جایزۀ ادبی گنکور، با همراهی فیلیپ کلودل، کامیل لورن، پُل کنستان و اریک امانوئل اشمیت که از دیگر اعضای آکادمی گنکور هستند، طبق روال همیشگی برای اعلام برندۀ نهایی جایزۀ ادبی گنکور ٢٠٢٢، در رستوران «دروان» در پاریس گرد هم آمدند.
«بریژیت ژیرو» سیزدهمین زنی است که برندۀ جایزۀ ادبی گنکور شده است؛ پیش از او «لیلا سلیمانی» نویسندۀ مراکشی-فرانسوی، در سال ۲۰۱۶ به خاطر نگارش رمان «ترانۀ شیرین» که توسط انتشارات «گالیمار» به چاپ رسیده بود، برندۀ معتبرترین جایزۀ ادبی فرانسه شده بود.
بریژیت ژیرو پس از دریافت جایزۀ ادبی گنکور ٢٠٢٢، درحالی‌که در میان انبوهی از دوربین‌های عکاسان و خبرنگاران در رستوران «دروان» احاطه‌شده بود، گفت: «دریافت این جایزه برای من بسیار خوشایند است ولی نه به‌عنوان یک زن، بلکه به‌عنوان فردی که سال‌ها است در زمینۀ ادبیات کار کرده است».
«بریژیت ژیرو» نویسندۀ ۵۶ سالۀ فرانسوی، در رمان «سریع زندگی کردن» که توسط انتشارات «فلاماریون» به چاپ رسیده است، به زنجیرۀ وقایعی می‌پردازد که منجر به مرگ شوهرش در حادثۀ تصادف با موتورسیکلت در سال ١۹۹۹ شد. او با نگارش این اثر، پس از ۲۳ سال، لابیرنتی از اتفاقات را به تصویر می‌کشد که به مرگ همسرش «کلود» که قصد داشت پسرشان را از مدرسه بیاورد، در تصادف با موتورسیکلت منتهی شد.
بریژیت ژیرو در این رمان با طرح پرسش‌هایی از خود همچون «اگر نمی‌خواستم آپارتمان را بفروشم»، «اگر قبول کرده بودم که پسرمان با برادرم به تعطیلات برود»، «اگر استفان کینگ در تصادف وحشتناکی که سه روز قبل از کلود داشت، مرده بود»، «اگر یک تلفن همراه داشتم» و …درامی که زندگی او را دگرگون گرده است، به نگارش درآورده است.
بریژیت ژیرو که در الجزایر به دنیا آمده و اکنون سال‌هاست که در لیون زندگی می‌کند، تقریباً تمام زندگی خود را وقف ادبیات کرده است. او در سال ۱۹۹۷ رمان «اتاق پدر و مادر» را به نگارش در آورد و پس‌ازآن یازده رمان دیگر ازجمله «مد سیاه» را نوشت و به چاپ رساند.
بریژیت ژیرو از سال ٢۰۰١ همواره سعی داشت که از طریق نوشتن بر اندوه پس از مرگ همسرش غلبه کند اما بازگشت او به این موضوع در آخرین رمان خود پس از ۲٣ سال، گواه آن است که این زخم هرگز التیام نیافته است. او خود در این زمینه گفته است: «نیاز داشتم به واکاوی وجود خودم بپردازم، به واکاوی وجود انسان در پایان قرن بیستم و راهی که در آن تمامی رویدادها به‌گونه‌ای کم‌وبیش دیوانه‌وار به هم مرتبط شده بودند؛ شیوه‌ای برای زیر سؤال بردن سرنوشت».
سال گذشته، «محمد امبوگار سار» نویسنده سنگالی برای نگارش رمان «محرمانه‌ترین خاطرۀ مردان» برندۀ جایزۀ ادبی گنکور شده بود. او نخستین نویسنده اهل آفریقای سیاه بود که جایزه گنکور را که قدیمی‌ترین و معتبرترین جایزه ادبی فرانسه محسوب می‌شود، دریافت کرده است.
دریافت جایزه ادبی گنکور برای نویسندۀ برگزیده، فروش بالای آن اثر را به ارمغان می‌آورد. به‌طوری‌که برخی از برندگان پیشین این جایزه ادبی، تجربۀ موفقیت‌آمیز فروش ۴۰۰ هزار نسخه‌ای اثر خود را در کارنامۀ خود ثبت کرده‌اند.
