تونی بنت: زندگی یک موهبت است
تونی بنت، خواننده سرشناس آمریکایی و صاحب ترانه‌هایی ماندگار ازجمله «قلبم را در سانفرانسیسکو جا گذاشتم» که چند دهه از برجسته‌ترین خواننده‌های پاپ کلاسیک آمریکایی به شمار می‌رفت و از محبوبیت بالایی برخوردار بود، پس از چند سال دست‌وپنجه نرم کردن با بیماری آلزایمر سرانجام در ۹۶ سالگی درگذشت.
او طی هفت دهه فعالیت بیش از ۷۰ آلبوم موسیقی تولید و منتشر کرد و موفق به دریافت ۱۹ جایزه معتبر گرمی در عرصه موسیقی شد.
پس‌ازآنکه بنت در دهه ۵۰ میلادی ستاره شد، فرانک سیناترا از او به‌عنوان «بهترین خواننده» نام برد. او در سال‌های فعالیت هنری خود موفق به کسب ۲۰ جایزه گِرَمی شد.
این خواننده سرشناس آمریکایی در سال ۲۰۱۴ آلبومی از ترانه‌های دونفره با لیدی گاگا ضبط کرد و یک سال بعد با او در یک تور جهانی شرکت کرد. او سابقه همکاری با هنرمندانی همچون پل مک‌کارتنی عضو گروه بیتلز، آرتا فرانکلین ملکه روح و همچنین ویلی نلسون ستاره موسیقی کانتری را دارد.
تونی بنت در سال ۲۰۱۶ جشن تولد ۹۰ سالگی خود را با حضور مشاهیری همچون بروس ویلیس و جان تراولتا در نیویورک برگزار کرد. ساختمان امپایر استیت به‌افتخار او یک نمایش نور برپا کرد. او در همین سال کتاب خاطرات خود با عنوان «تازه شروع کردم» را منتشر کرد.
این خواننده سرشناس آمریکایی در اوایل سال ۲۰۲۱ عنوان کرد از سال ۲۰۱۶ به بیماری آلزایمر مبتلا شده بااین‌وجود به فعالیت هنری ادامه داده است و اینکه «زندگی یک موهبت است – حتی باوجود آلزایمر.»
تونی بِنِت آخرین اجرای زنده‌اش را در ٣ و ۵ اوت سال ۲۰۲۱ در تالار موسیقی رادیو سیتی واقع در شهر نیویورک برگزار کرد.
شش واقعیت زندگی تونی بنت
در پی درگذشت تونی بنت رویترز شش واقعیت زندگی او را بررسی کرده است.
یک. رالف شارون، پیانیست قدیمی بنت، به او پیشنهاد داد که آهنگ «من قلبم را در سانفرانسیسکو جا گذاشتم» را در رپرتوار کار کند. شارون، برگه حاوی نت موسیقی این آهنگ را که جورج کوری و داگلاس کراس نوشته بودند، در یک کشو درحالی‌که وسایلش را برای سفر جمع می‌کرد، پیداکرده بود.
دو. بنت برای کسانی که از او می‌پرسیدند: «هیچ‌وقت از اجرای من قلبم را در سانفرانسیسکو جا گذاشتم، خسته شده‌اید؟» یک جواب مشترک داشت: «شما از عشق‌تان خسته می‌شوید؟»
سه. بنت فرانک سیناترا را بهترین دوست، الگو و قهرمان خود می‌خواند. اگرچه آن‌ها یکدیگر را خیلی ملاقات نمی‌کردند، هر دو در خانواده‌‌های ایتالیایی در منطقه منهتن نیویورک بزرگ شدند؛ جایی که بعدها تسخیرش کردند. سیناترا در هوبوکن نیوجرسی و بنت در محله کویینز شهر نیویورک جوانی را به سر کردند. هردوی آن‌ها درخشش و شهرت خود در خوانندگی را به خواندن آنچه بنت می‌گوید «کتاب بزرگ آهنگ آمریکایی»، مدیون‌اند.
چهار. بنت بیش از ۵۰ میلیون آلبوم در سراسر جهان به فروش رساند، صدها آهنگ ضبط کرد و ۲۰ جایزه گرمی ازجمله جایزه یک‌عمر دستاورد هنری را از آن خود کرد.
پنج. بنت در سال ۲۰۰۶ عنوان بالاترین آلبوم موسیقی در فهرست بیلبورد ۲۰۰ را به دست آورد که به لطف آهنگ شماره ۳ این آلبوم یعنی «دوئت: یک کلاسیک آمریکایی» بود.
شش. نقاشی، کار موردعلاقه‌اش بود. آثار او در گالری‌های سراسر جهان ازجمله در موزه «هنر آمریکایی اسمیتسونیان» در واشنگتن به نمایش گذاشته شد.
