تئاتر

امروزه دراماتورژی، بیش از نگارش یک نمایشنامه است در نگاه نخستین دراماتورژی به معنای فن و هنر نگارش یک نمایشنامه است و دراماتورژ فردی است...

یونسکو: در وحشت متولدشده‌ایم و در رنج و وحشت از پایان زندگی می‌کنیم اوژن یونسکو عشق را نوعی نوستالژی بی‌نام‌ونشان می‌داند. «عشق به کویر یا...

آینده تئاتر برای من مبهم است حسین کیانی، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و مدرس تئاتر، شش سال پس از اجرای نمایش «روز عقیم»؛ اثری که دست روی...

الگویی برای حل مشکلات امروز نشستن پای حرف‌های بازیگر و کارگردانی که موهایش را در تئاتر سپید کرده است، می‌تواند برای هر شنونده‌ای دل‌نشین باشد...

رئالیسمِ بی‌واسطه در این دوران پریشانی و آشفته‌حالی که «فرهنگ» و «نگرش اجتماعی» و «هنر مستقل و متعهد» مفاهیم واقعی و اصیل خود را ازدست‌داده‌اند...

تئاتر تسکینی برای این قرن پرهیاهو اردیبهشت‌ماه در تاریخ تئاتر ایران با نام حمید سمندریان گره‌خورده؛ استاد مسلم و یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین شخصیت‌های...

 عدالت مفهومی انتزاعی است برای آریل دورفمن، ژانر چیزی است که در نیمه‌‌راه به آن فکر می‌کند، هشت رمان دارد و شش نمایشنامه که فقط...

ما هنرمندان تئاتر هستیم که به زندگی شکوه می‌بخشیم سمیحه ایوب، بازیگر مصری متولد محله شبرا در قاهره است. او در سال ۱۹۵۳ از موسسه...

جامعه کلاس درس تئاتر است این توضیح در مقدمه ضروری است که مثال آوردن از یک کارگردان شناخته‌شده خارجی و نظریه‌پرداز تئاتر غیر ایرانی ابداً...

یک تئاتر جدی یا تئاتر کمدی؟ دوگانه‌انگاری[۱] اشاره به دو اصل و مبدأ دارد؛ روح و ماده. بدن و نفس دو جوهره‌ای هستند که هرچند...

در جست‌وجوی جامعه انسانی و آرمانی تئاتر سیاسی را، در وهله نخست می‌بایست تئاتری انتقادی قلمداد کرد. تئاتری که مؤلفه‌های حال حاضر سیاست اعم از...

یک تراژدی متفاوت «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» بهرام افشاری نمایشی است که می‌توان آن را قسمت دومی بر نمایش «جوجه‌تیغی» دانست، تصویری آمیخته از...

واکاوی جهان درونی یک نمایش هانری گوییه در کتاب «تئاتر و وجود» این‌گونه می‌نویسد که «لازمه خنده این است که نفع شخصی من وارد بازی...

احاطه در اندیشه مرگ «خطی در فضا کشیدم و خندیدم و در گور خابیدم.»[۱] عباس نعلبندیان بی‌شک یکی از عجیب‌ترین و متفاوت‌ترین نمایشنامه‌نویسان تاریخ ایران...