تئاتر
گزارشی از هفتاد و هفتمین جشنواره آوینیون ۲۰۲۳
جهان جداشده توسط مرزها را نمیپذیریم جشنواره آوینیون یکی از بزرگترین جشنوارههای هنرهای نمایشی در جهان است که سوم مردادماه (۲۷ ژوئیه) هفتاد و هفتمین...
گفتوگو با حسین کیانی کارگردان نمایش «کافه کات»
آینده تئاتر برای من مبهم است حسین کیانی، نمایشنامهنویس، کارگردان و مدرس تئاتر، شش سال پس از اجرای نمایش «روز عقیم»؛ اثری که دست روی...
گفتوگو با سیاوش تهمورث به بهانه اجرای نمایش «معرکه در معرکه»
الگویی برای حل مشکلات امروز نشستن پای حرفهای بازیگر و کارگردانی که موهایش را در تئاتر سپید کرده است، میتواند برای هر شنوندهای دلنشین باشد...
درباره حسین کیانی و نمایش «کافه کات»
رئالیسمِ بیواسطه در این دوران پریشانی و آشفتهحالی که «فرهنگ» و «نگرش اجتماعی» و «هنر مستقل و متعهد» مفاهیم واقعی و اصیل خود را ازدستدادهاند...
درباره زنده یاد حمید سمندریان، استاد پرآوازه تئاتر
تئاتر تسکینی برای این قرن پرهیاهو اردیبهشتماه در تاریخ تئاتر ایران با نام حمید سمندریان گرهخورده؛ استاد مسلم و یکی از مهمترین و کلیدیترین شخصیتهای...
نگاهی به نمایش «معرکه در معرکه» کار سیاوش طهمورث
واکاوی جهان گمشده پهلوانان نمایش «معرکه در معرکه»، پس از اجرا در دهه ۷۰ و باگذشت نزدیک به ۳۰ سال، دوباره با کارگردانی سیاوش طهمورث...
نگاهی به دنیای هنری و سیاسی آریل دورفمن
عدالت مفهومی انتزاعی است برای آریل دورفمن، ژانر چیزی است که در نیمهراه به آن فکر میکند، هشت رمان دارد و شش نمایشنامه که فقط...
پیام روز جهانی تئاتر ۲۰۲۳ به قلم سمیحه ایوب
ما هنرمندان تئاتر هستیم که به زندگی شکوه میبخشیم سمیحه ایوب، بازیگر مصری متولد محله شبرا در قاهره است. او در سال ۱۹۵۳ از موسسه...
آموزههای پیتر بروک برای کارگردانهای ایرانی
جامعه کلاس درس تئاتر است این توضیح در مقدمه ضروری است که مثال آوردن از یک کارگردان شناختهشده خارجی و نظریهپرداز تئاتر غیر ایرانی ابداً...
یادداشتی درباره نمایشنامه «دوستان کمُدی» نوشته گابور راسوو
سقوط اخلاقی انسان معاصر گرچه از دیرباز تا امروز غالب اجراهای تئاتر در کشور ما را نمایشنامههای ایرانی و متون نمایشی کلاسیک و شناختهشده جهان...
نگاهی به نمایش «پدر» کار آروند دشتآرای
آلزایمری خودخواسته کار کردن روی نمایشنامه «پدر» فلوریان زلر، بعد از محبوبیت نسخه سینمایی این متن به کارگردانی خود زلر و شهرتش در اسکار، چیزی...
نقد نمایش «آلنده نازنین»
یک تئاتر جدی یا تئاتر کمدی؟ دوگانهانگاری[۱] اشاره به دو اصل و مبدأ دارد؛ روح و ماده. بدن و نفس دو جوهرهای هستند که هرچند...
نقد نمایش «پیش از کشتن» نوشته شهرام احمدزاده و کار آرش دادگر
در جستوجوی جامعه انسانی و آرمانی تئاتر سیاسی را، در وهله نخست میبایست تئاتری انتقادی قلمداد کرد. تئاتری که مؤلفههای حال حاضر سیاست اعم از...
نقد نمایش «چه کسی جوجهتیغی را کشت» نوشته و کار بهرام افشاری
یک تراژدی متفاوت «چه کسی جوجهتیغی را کشت» بهرام افشاری نمایشی است که میتوان آن را قسمت دومی بر نمایش «جوجهتیغی» دانست، تصویری آمیخته از...
نقد نمایش «جنون محض» نوشته مایکل فرین و کار علیرضا کوشک جلالی
واکاوی جهان درونی یک نمایش هانری گوییه در کتاب «تئاتر و وجود» اینگونه مینویسد که «لازمه خنده این است که نفع شخصی من وارد بازی...
گزارشی از هفتاد و ششمین دورهی جشنواره آوینیون ۲۰۲۲
امیررضا کوهستانی برای سومین بار با نمایش «شنیدن» در جشنواره حضور یافت. از بام تا شام ستایش از هنرهای نمایشی؛ از تئاتر و کمدیهای تکنفره...