زندگی خصوصی رابرت دنیرو شاید تیره‌وتار نباشد، اما چندان هم خوشایند نیست
رابرت دنیرو، بازیگر اسطوره‌ای سینما در روزهای قبل با تصمیم دادگاه، محکوم‌به پرداخت ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار به یک دستیار شخصی پیشین‌اش شد.
خانم گراهام چیس رابینسون که پیش‌تر برای رابرت دنیرو کار می‌کرد در آوریل ۲۰۱۹ از سمت خود استعفا و از این شرکت به دلیل «تبعیض جنسیتی» و همچنین «آزار و اذیت» شکایت کرده بود. رابینسون خواستار دریافت ۱۲ میلیون دلار شده بود اما درنهایت دادگاه با پرداخت ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار از این مبلغ موافقت کرد.
هیئت‌منصفه دادگاه متوجه شده که شخص دنیرو در این پرونده سوءاستفاده نقشی نداشته اما شرکت او درگیر «تبعیض جنسیتی» و «انتقام‌جویی» علیه خانم رابینسون بوده است.
در این میان بار دیگر صحبت از بدخلقی رابرت دنیرو شده و اینکه این بازیگر مشهور هالیوود هم رو و هم پشت‌صحنه شخصیت پیرمردی بدخلق را به نمایش می‌گذارد.
مردی عینکی با موهای جوگندمی از جایگاه شهود فریاد می‌زند: «خجالت بکش!» صدایش از فرط کهولت گرفته و از شدت خشم دورگه است. شاید با شوق از روی صندلی‌اش بلند شود یا احتمالاً مشتش را بالا ببرد.
در دادگاه منهتن، روبروی او زنی نشسته که از او خشمگین است. میلیون‌ها دلار جدا درخطر است. شهرت به‌شدت درخطر است. این صحنه به حدی جذاب است که می‌تواند صحنه یک نمایش حقوقی در نتفلیکس باشد که حضور این ستاره سرشناس در نقش اصلی به جذابیت آن افزوده است، اما او این بار نقش بازی نمی‌کند.
رابرت دنیرو، مرد مو جوگندمی حاضر در جایگاه شهود، دیروز بعدازظهر [اول نوامبر] در دادگاه نیویورک واقعاً داد زد «خجالت بکش» و سپس بلافاصله از قاضی رئیس دادگاه مدنی که در مورد آن تبلیغات گسترده‌ای انجام‌شده است، زیر لب عذرخواهی کرد.
گراهام چیس رابینسون، دستیار اجرایی سابق و نایب‌رئیس شرکت تولیدی رابرت دنیرو ۸۰ ساله و برنده دو جایزه اسکار، به دلیل مشکل شدید روحی و لطمه به شهرتش از او شکایت کرده و ۱۲ میلیون دلار (۹.۸ میلیون پوند) غرامت خواسته است.
رابنیسون ادعا می‌کند که او رئیسی تندمزاج بوده است. دنیرو این اتهام‌ها را رد می‌کند («مزخرف») و از گراهام برای شش میلیون دلار (۴.۹ میلیون پوند) شکایت و متهمش می‌کند که مبالغ هنگفتی از پول شرکت را برای سفر و خوردوخوراک هزینه کرده است. گراهام همچنین متهم است که «در ساعات کاری وقت تلف‌کرده و پشت سر هم برنامه‌های نتفلیکس تماشا کرده است».
به گفته تمامی خبرنگاران حاضر در دادگاه، دنیرو از زمان شروع شهادت پیش‌تر در هفته اخیر، عصبانی بود. او عصبانی بوده، داد زده، پرخاش کرده، ناراحت شده، تحقیر کرده و تندخو بوده است. تی‌ام‌زد او را «کفری» توصیف کرد. بعد از یک «بحث تند» که بین او و یکی از وکلای رابینسون درگرفت، قاضی به‌اجبار وارد عمل شد و به دنیرو‌ـ و آن وکیل‌ـ تذکر داد صدایشان را بلند نکنند.
بااینکه وسوسه می‌شوم بگویم این رفتار دادگاه جنبه‌ای متفاوت از این بازیگر بسیار محبوب را به دنیا نشان داد، اما مگر دنیرو همیشه پیرمرد بداخم تمام‌عیار هالیوود نبوده است؟
شاید بتوان گفت دنیرو طی شش دهه با تغییر جهت‌های تعیین‌کننده حرفه‌ای در فیلم‌هایی مانند «رفقای خوب»، «کازینو»، «راننده تاکسی» و به‌تازگی «قاتلان ماه کامل» بهترین بازیگر نسل خود بود؛ یک آدم گوشه‌گیر و سرسخت که حتی پیش از آنکه واقعاً پیر شود، با عنوان پیرمرد بداخلاق شهرتی به هم زد. (یک مقاله کامل به «بهترین نقش‌های پیرمرد بدعنق» او اختصاص‌یافته است)
پشت‌صحنه نیز شخصیت او همین است. معروف است دنیرو از آن‌هایی است که حوصله احمق‌ها را ندارد، خواه این احمق دونالد ترامپ باشد (که این بازیگر معمولاً کم‌حرف منتقد پرسروصدای او است) یا گزارشگری که به‌ظاهر خوش‌نیت اما گیج است.
دنیرو در سال ۲۰۱۵ بعدازآنکه به دلیل «برداشت منفی» رادیو تایمز با عصبانیت مصاحبه را ترک کرد، خبرساز شد. به گفته اما بروکس، روزنامه‌نگار، دنیرو از این سؤال که «چطور می‌توانی از حالت خودکار خارج شوی؟» برآشفت و پیش از آنکه از مصاحبه‌کننده بخواهد ضبط را متوقف کند، از روی صندلی بلند شد و «با عصبانیت» شروع کرد به قدم زدن.
دنیرو به بروکس گفت: «تمام مدت استنباط منفی، تمام مدت استنباط منفی. من مصاحبه نمی‌کنم. من مصاحبه نمی‌کنم عزیزم.» و بعد سرش را از در بیرون برد تا کسی را پیدا کند که برای خروج از آن اتاق با او همراهی کند. بروکس بعداً گفت که با دنیرو «همدردی» می‌کند و او حق دارد بعد از یک روز تمام گفت‌وگوهای طولانی «بدخلق و حساس» شود، اما از «خصومت و رفتار برتری‌جویانه» او انتقاد کرد.
دنیرو همان سال که مدیرعامل فلیکر و اسلک هر دو در جوایز نوآوران وال‌استریت ژورنال حضور داشتند، برای اشاره به آن‌ها کلماتی ناپسند به کار برد. استوارت باترفیلد، از افراد مهم در حوزه فناوری، روی صحنه رفت و حین دریافت «جایزه تخصص» از «مدل‌های موفق و ستاره‌های سینما» برای حضار صحبت کرد.
او پیش از آنکه مستقیم دنیرو را خطاب قرار دهد، گفت: «پدرخوانده ۲ را داخل هواپیما دیدم… وقتی دون فانوچی را کشتی، خوشم آمد.» ظاهراً دنیرو از این اظهارنظر کاملاً مؤدبانه خوشش نیامد. او که بعد از باترفیلد روی صحنه رفت، گفت: «نمی‌دانم آخرین نفر که بود که صحبت کرد… به نظرم کمی در حق ما بازیگرها… افراد سرشناس کم‌لطفی می‌کنی. فقط آمدم اینجا که حرفم را علنی بگویم و برایم مهم نیست چه خری هستی.» تمام این‌ها ـ ترجیح او برای حفظ حریم خصوصی‌اش، ترشرویی‌اش در مصاحبه‌ها، تمایلش برای انتقاد از دیگران‌ـ به‌طورکلی شمایل یک ریش‌سفید دمدمی‌مزاج هالیوود را به دنیرو داده است.
اتهام‌هایی که علیه او مطرح شد، مجموعه‌ای از اتهام‌های عجیب‌وغریب تا نگران‌کننده را شامل می‌شود. (در این دادگاه گفته شد که یک بار ساعت ۱۱ شب از رابینسون خواست یک مارتینی «خاص» از سوشی‌بار نوبو بگیرد و با اوبر برایش بفرستد) در انتهای دیگر این طیف ادعا شد که دنیرو «تماس فیزیکی ناخواسته بیجا» انجام داده، مثلاً این بازیگر گویا از رابینسون خواست پشتش را بخاراند. وقتی رابینسون به او گفت که به‌جای این کار از پشت خاران استفاده کند، گفت که او پاسخ داد: «من از آن طوری که تو این کار را می‌کنی، خوشم می‌آید.»
دنیرو اعتراف کرد که ممکن است یک یا دو بار چنین درخواستی را مطرح کرده باشد اما «هیچ‌وقت با بی‌احترامی یا وقاحت نبوده است». او سر همین ادعا بود که فریاد زد «خجالت بکش»؛ گویا دنیرو از اینکه هرگونه رفتار جنسی غیراخلاقی را به او نسبت بدهند، بیش از همه عصبانی شده بود.
لری نیومایستر از آسوشیتدپرس می‌نویسد: «گاهی اوقات دنیرو به‌صراحت چیزی را انکار می‌کرد، اما بعد اعتراف می‌کرد که ممکن است حقیقت به‌گونه‌ای متفاوت با آنچه گفته شد، رخ‌داده باشد».
یک مثال ممکن است ادعای این بازیگر باشد که «هیچ‌وقت بددهن» نبوده است. این به تعریف فرد از این واژه بستگی دارد؛ چنانکه دنیرو بعداً پذیرفت ممکن است صاف در چشمان رابینسون نگاه کرد و او را … خطاب کرد و قبول کرد زمانی که رابینسون یادش رفت جلسه مهمی در کالیفرنیا را به او یادآوری کند، این حرف را به او زد، سرزنشش کرد و احتمالاً به او گفت «ننر».
به گفته بی‌بی‌سی، این بازیگر در پاسخ به این اتهام که دو بار هنگام تشییع‌جنازه مادربزرگ رابینسون به او تلفن کرده (چون می‌خواست برای پسر نوجوانش بلیت اتوبوس بخرد)، جواب داد: «خب که چه؟» او درباره این ادعاها که از رابینسون خواسته همیشه در دسترس باشد تا «هر کاری به ذهنش می‌رسد» (ازجمله تزیین درخت کریسمس و وصله‌پینه کردن لباس‌هایش) را انجام بدهد، به دادگاه گفت: «از او خواستم هر کار منطقی را انجام بدهد. در محدوده کارش. نخواستم که برود زمین را بخراشد، بنابراین همه این حرف‌ها مهمل است.» او این ادعا را که موقع گفت‌وگوی تلفنی با او ادرار کرده است، تکذیب کرد (شوخی می‌کنی!)
دنیرو همیشه پیرمردی بداخلاق بوده است (اخم‌های همیشگی‌اش بی‌تردید بخشی از شیطنت و جذابیت او است)، اما این محاکمه پرده را از روی این بازیگر کمی بیشتر کنار می‌زند و به ما یادآوری می‌کند که یک توصیف به‌ظاهر معمولی (مانند بداخلاق) چیز بدتری را پنهان کند، شاید اصل داستان ناخوشایندتر باشد.
آنابل نوگت، ایندیپندنت
