فیلمی جسورانه و خوش ریتم
بدون شک یکی از بهترین بخش‌های جشنواره فیلم فجر، حضور کارگردان‌های فیلم اولی است که در این دوره نیز حضور چشم‌گیری داشته‌اند.
بدون هیچ پیش فرضی به تماشای «شب طلایی» نشستم. فکرش را هم نمی‌کردم «یوسف حاتمی کیا» تنها در یک لوکیشن چنین قصه گرمی را با ریتمی مناسب به‌دوراز کلیشه‌های مرسوم روایت کند و تماشاگر نیز با او همذات پنداری کند.
نوع نگاه یوسف حاتمی کیا با سینمای پدرش کاملاً متفاوت است به نظر می‌رسد او در دنیای دیگری سیر می‌کند. «شب طلایی» بدون هیچ ادعایی قصه‌اش را تعریف می‌کند و به‌تناسب، شخصیت‌هایش را معرفی می‌کند. یوسف حاتمی کیا در اولین ساخته‌اش نشان می‌دهد به کارش تسلط دارد، ریتم را خوب می‌شناسد و قصه درستی را برای فیلمش انتخاب کرده است.
شب طلایی قصه عجیب‌وغریبی ندارد. گم‌شدن دو شمش طلای دو کیلویی خانواده‌ای در شب تولد مادربزرگ را به چالش می‌کشد و در پایان چهره جدیدی از اعضای این خانواده را نمایان می‌کند.
شب طلایی یک فیلم اجتماعی به‌تمام‌معنا است. برشی از زندگی یک خانواده طبقه متوسط ایرانی که در موقعیتی خاص دچار بحران می‌شوند و پایان تلخی انتظارشان را می‌کشد. شاید یوسف حاتمی کیا جسارت پدرش را نداشته باشد و آرمان‌خواهی او را دنبال نکند ولی با اولین حضورش در سینما به‌عنوان کارگردان از خود چهره‌ای موفق و کار بلد نشان می‌دهد.
شب طلایی تعلیق‌های درستی ایجاد می‌کند و در هر سکانس به مخاطب رودست می‌زند تا پایان ماجرا را حدس نزند. شاید یکی از مشکلات فیلم تعدد شخصیت‌هایش باشد که کارگردان نتوانسته در زمانی معین به آن‌ها بپردازد و معرفی‌شان کند. بعضی از شخصیت‌ها در حد یک سکانس بدون هیچ تأثیرگذاری دیالوگ می‌گویند و ناپدید می‌شوند و در عمق فیلم حذف می‌شوند.
گروه بازیگران شب طلایی از نکات مثبت و درخشان فیلم به شمارمی رود. حسن معجونی بعد از مدت‌ها در نقش متفاوتی می‌درخشد و به‌عنوان بازیگر اصلی نگاه‌ها را به خود جذب می‌کند، مسعود کرامتی مثل همیشه پخته و کار بلد ظاهر می‌شود. مریم معترف دریکی از متفاوت‌ترین نقش‌هایش حضور مغتنم و قابل قبولی دارد و بدون تردید کاندید دریافت جایزه خواهد شد. سینا رازانی نمک فیلم هست و حضورش در هر صحنه شور و حال خاصی به فضای فیلم می‌بخشد.
یوسف حاتمی کیا صرف‌نظر از نام پدر «ابراهیم حاتمی کیا» به‌عنوان یک کارگردان فیلم اولی شروع غافلگیرکننده‌ای دارد و بدون شک در سال‌های آینده از او بیشتر خواهیم شنید.
ناصر سهرابی
نویسنده، بازیگر و کارشناس سینما. فعالیت در مطبوعات را از سال ۱۳۷۵ با ماهنامه فیلم و هنر... آغاز کرده و مقالات او در نشریات سینما ویدئو، فیلم و سینما، هفت نگاه، سینما تئاتر، فیلم و سینما، همشهری، اعتماد ملی، مردم‌سالاری و... منتشرشده است.
