بررسی عملکرد طراحان مد در فصل پاییز و زمستان
اگر می‌شد، لغو کردن رویدادهای هفته‌های خوش‌پوشی جهان و جایگزین کردن آن‌ها با یک کتاب برای هر برند مد آسان‌تر، باصرفه‌تر و البته زیست‌پذیر‌تر می‌بود؛ اما گذشته از این‌که هیچ تفریحی در این عمل نمی‌بود، هدف اصلی برگزاری نمایش‌های خوش‌پوشی هر دو سال یک‌بار را نادیده می‌گرفت. هدف این رویدادها روانه کردن طرح‌ها به بازار نیست، بلکه اصل آن، چشم‌انداز طراح، حالت و روحیه یک برند مد و تعاملی است میان این‌که این حالت و احساس در فصول پیش رو چگونه تغییر خواهد کرد. این نمایش‌ها از روزنه دفیله‌های مد، رسانه‌ها، خریداران و شخصیت‌های تأثیرگذار (و حالا، ستارگان تیک‌تاک که بسیاری از آن‌ها در ردیف اول شو‌ها دیده‌شده‌اند) را در چشم‌انداز برند‌های خوش‌پوشی غرق می‌کنند.
برخی از طراحان مد برای فصل پاییز/زمستان دیدگاهی خوش‌بینانه انتخاب کرده و لباس‌های پرزرق‌وبرق، باشکوه و شاد را جایگزین پوشاک شلخته‌وار خانه در دوران همه‌گیری کرده‌اند. برخی دیگر، بااحتیاط جلو رفته‌اند و لباس‌هایی را که بیشتر ما هنوز دوست داریم در زمستان آینده هم بپوشیم، ازجمله طرح‌های پوشاک ورزشی، لایه‌های متعدد پیله مانند و طرح‌های شیک اما راحت را در نظر گرفته‌اند.
و در اینجاست که رکساندا ایلینچیک، طراح صربستانی، با ترکیب لباس‌های سواره چشمگیرش و نفوذ پوشاک ورزشی میل ما را برای یافتن سرپناه و حفاظ در پالتوهای پفکی [پالتوهایی که داخل آن از پَر پرشده]، تمام و کمال برآورده است. جزئیات طرح‌های این کت‌های حجیم و چندطبقه پفکی در خدمت عملی بودن و چشمگیر است.
کت‌های پفکی بخشی از همکاری میان رکساندا و برند ورزشی «فیلا» است که جزئیات طرح‌های شیک رکساندا را با اقلام ورزشی مثل کیف روی بالاتنه‌ها، ژاکت و شلوار ادغام می‌کند. جای شگفتی نیست که این‌ها کت‌های پفکی عادی نیستند، بلکه بیانیه‌هایی از طرح‌های بسیار جدید خوش‌پوشی‌اند که با شیکی هرچه تمام‌تر برای هوای سرد زمستان آماده‌شده‌اند. در توضیحی که در مورد این طرح‌ها در دفیله مد آمده، گفته‌شده است که «در دوران شکنندگی بشریت، زنان در جست‌وجوی زرهی جدید به‌عنوان پناه و جایی برای گریزند.»
درجایی دیگر از مجموعه رکساندا، شنل‌ها و لباس‌های سبک چتر نجات از جنس ابریشم با نقش‌های خاص او بر تن مدل‌ها روی دفیله در هوا به حرکت درمی‌آمد و موج می‌زد. ادغام طرح‌های ورزشی را می‌شد در استفاده از تسمه و بند، شال و بست‌هایی دید که تکه‌های پارچه را در ناحیه کمر و دور گردن جمع می‌کند.
جزئیات عملی، مثل بخیه روی جیب و خطوط برش‌های قاطع، ازجمله برگردان‌های [یقه] چاک‌های پهلو و آستین‌های لحاف‌دوزی شده، لطافت و نرمش پارچه‌های ابریشمی را کاهش می‌داد.
زمینه‌های رنگ‌های خنثی مثل بژ، قهوه‌ای و سیاه‌وسفید، همراه با زرد درخشان، سبز لیمویی، نارنجی درخشان و صورتی پررنگ ترکیب‌شده است. اشکال هندسی و لباس‌های چندلایه همراه با بلوز و شلوارهای یک‌تکه با بلوزهای براق یقه‌اسکی در زیر آن، در میان این مجموعه بود. برخی اقلام این مجموعه را می‌شد بر تن ستارگان ردیف اول شو (در میانشان نائومی هریس) دید که نشان می‌دهد شوهای خوش‌پوشی دیگر نگاه نخست به طرح‌ها نیست، بلکه صحنه‌آرایی و نمایش است.
این مجموعه‌ای قوی بود که با ادامه مهارت رکساندا در انتخاب پارچه و ترکیب تافته‌های ابریشمی، ساتن‌های ابریشمی، کتان و پلی‌استر قوی‌تر هم شد. او این ترکیب استادانه را برای افت لباس، برش و جمع‌کردن پارچه روی بدن استفاده کرده است تا شکل‌های چشمگیری را خلق کند که به آن شهرت دارد.
این مجموعه نماد یک جشن، اما درعین‌حال بیرون آمدن محتاطانه از خواب زمستانی جمعی ما نیز بود. همان‌گونه که در توضیحات این دفیله مد آمده بود، این [مجموعه] «زمینه ادامه پناه جستن و زنانگی بدون حجب بود که با ته رنگ‌های قدرت رویارویی داشت.»
به همین‌گونه، برای «پرین» از «تورنتون برگاتزی» نفوذ همه‌گیری در ژاکت‌های گشاد پفکی، و بیش از آن در دمپایی‌های پر پشم ساخته‌شده از پوست گوسفند مشخص بود.
این نشان تجاری مد که زوج جاستین تورنتون و تیا برگاتزی آن را بنیان گذاشته‌اند، به خاطر طرح‌هایش که ترکیبی از پانک با اشارات قدیمی و نقوش بزرگ گل و گرافیک‌های مدرن است، معروف است. پرین در بیست سالی که از موجودیتش می‌گذرد، یکی از وزنه‌های فرش قرمز برای بیانسه، جنیفر لوپز، اسکارلت جوهانسون- و در دنیای سیاست، برای میشل اوباما و سامانتا کامرون- بوده است که طرح‌های گیراتر این برند را انتخاب کرده‌اند.
در این فصل، پرین در استقبال از بازگشت کامل و حضوری هفته مد، یک نمایش طراحی‌شده ارائه کرد. از هرج‌ومرج ناشی از تلاش برای جا دادن تعداد بیش‌ازحد مهمانان بر صندلی‌های محدود (و لذت این‌که تیم مطبوعاتی سخت در تلاش جا دادن همگان بودند) که بگذریم، این کلوب زیرزمینی محلی مناسب برای نشان دادن مجموعه‌ای بود که انعکاس احیای سبک شجاعانه «ایندی اسلیز» بود.
پرین با عناصر گوناگون برش پارچه، از تور گرفته تا خطوط نامنظم، گره، چاک، چین و پیلی بازی کرده بود که نتیجه آن حالتی از دوره حکومت ملکه ویکتوریای قرن نوزدهم بریتانیا بود. آرایش موی مدل‌ها شبیه حوریان و آرایش چشم‌ها غلیظ بود که یادآور فضای حاکم بر «رؤیای نیمه‌شب تابستان» [شکسپیر] بود. مدل‌ها با نمایش طرح‌ها در حال حرکت و زانو زدن و بلند کردن یکدیگر، گویی در دنیای دیگری غرق‌شده بودند.
در میان دامن‌های مینی دوخته‌شده با پارچه‌های چهل‌تکه چهارخانه، نقش‌های لوزی شکل لباس‌های سنتی دلقک‌ها روی ژاکت‌های موهر و لایه‌های تور، عناصر «ایندی» دیده می‌شد. کت‌های پفکی و بمب‌افکن، کت‌های کلاسیک گشاد که احساس مدرنیته را القا می‌کردند، نمایانگر آن بود که پرین همچنان برتری خود را در حال و هوای این عصر و زمانه حفظ کرده است.
