نمایشگاه فردی
۱۶ اردیبهشت تا ۲ خرداد ۱۴۰۱
چند هزار گوی سفالی کوچک و بزرگ منتظرند که در تلافی و پاسخ به صدای شلیک آغاز، همچون سیل جاری شوند. هیاهوی حرکت آزاد و لغزیدن ابدی گوی‌ها روی زمین که حتی پیش از واقعه شنیده می‌شود، چشم را به‌سوی آشوب نهفته در نظم فرم‌های هندسی و رنگ‌های یکدست می‌کشاند. پیرو این نظم، میل به تکرار و تولید عناصری مشخص مهشید روشن تبار را به موشکافی دائم و دریافت جایگاه زمان وادار می‌کند. اهمیت فرآیند در ماهیت ماده‌ی کار و مراحل متعدد شکل‌گیری ریخت نهایی اثر و همین‌طور فعالیت بدنی روزانه درواقع بر پیوستگی آثار به‌ظاهر منجم این نمایشگاه با مفهوم زمان دلالت دارند. هنرمند با ترکیب‌ها بازی می‌کند و با آزمون‌وخطا در ماده و ریخت موقعیتی در کارگاه خود خلق می‌کند که برای عینیت بخشیدن تدریجی به ذهنیت او ضروری است.
این موقعیت و فرآیند طولانی و طاقت‌فرسا گویی حتی بر نتیجه‌ی نهایی اولویت دارد. هرچند در آثار او سرامیک و شیشه باوجود ارجاعات عیان به تاریخ و طبیعت، هیچ نشانه‌ی مستقیمی از گذشته حمل نمی‌کنند، اما به سیاق کارکرد سفالینه‌ها در دسترس مستقیم و گفتگوی دائم با مخاطب هستند. اشتیاق به لمس آثار و یا تغییر شکل و جهت برخی، دعوت به مداخله‌ی مخاطب است. در آثار مهشید روشن تبار باوجوداینکه وسواس در اجرا، شکنندگی سفال را به حداقل رسانده اما همچنان اضطرابی در آن‌ها زنده است که در ذات این ماده نهفته و مراقبت و تیمارداری دائم می‌طلبد.
اکرم احمدی توانا
گالری باوان
ایران | تهران | خیابان مطهری | خیابان لارستان | خیابان عبده | شماره ۷
شماره تماس: ۸۸۸۰۳۳۵۶-۰۲۱
