ناتالی پورتمن: همیشه این احساس را دارم که به‌جایی تعلق ندارم
ناتالی پورتمن، بازیگر، تهیه‌کننده، کارگردان و نویسنده آمریکایی، به خاطر استعداد و کارنامه برجسته‌اش در سینما شناخته‌شده است. او با بازی در فیلم‌های متعدد و کسب جوایز معتبر، به یکی از تحسین‌شده‌ترین چهره‌های هالیوود تبدیل‌شده است.
ناتالی پورتمن با بازی در فیلم «قوی سیاه» که در سال ۲۰۱۰ اکران شد، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را به دست آورد. بازی او در این فیلم که به خاطر توانایی‌های عاطفی و حرکات باله‌اش مورد تحسین قرار گرفت، سروصدای زیادی به راه انداخت و تحسین منتقدان و تماشاگران را به دنبال داشت.
ناتالی پورتمن علاوه بر فعالیت‌های هنری، به‌عنوان یک فعال اجتماعی نیز شناخته می‌شود. او در زمینه‌های مختلف نظیر محیط‌زیست، حقوق زنان و موضوعات بشردوستانه فعال است و در سال ۲۰۱۱ در کنفرانس‌ها و کمپین‌هایی که به حقوق بشر و کمک به کودکان کنیا اختصاص داشت، شرکت کرد.
او که متولد ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم است بازیگری را از سن ۱۳ سالگی با فیلم «حرفه‌ای» آغاز کرد و با درخشش در نقش پدمه آمیدالا در مجموعه فیلم‌های جنگ ستارگان به شهرت رسید.
ناتالی پورتمن در سال ۱۹۹۹ برای تحصیل درزمینه روان‌شناسی به دانشگاه هاروارد رفت و در کنارش به حرفه‌ی بازیگری هم ادامه داد. او تحصیلات خود را با مدرک کارشناسی در سال ۲۰۰۳ به پایان رساند.
ناتالی در مناطق اشغالی فلسطین متولد شد. پدرش پزشک و مادرش یک هنرپیشه اهل اوهایو بود که تا به امروز نیز به‌عنوان مدیر برنامه‌های او فعالیت می‌کند.
خانواده ناتالی پورتمن زمانی که او خیلی جوان بود به آمریکا و شهر واشینگتن مهاجرت کردند اما بعد از چند بار تغییر دادن مکان زندگی، سرانجام در نیویورک ساکن شدند، جایی که تا به امروز نیز در آن زندگی می‌کنند.
او بسیار خوش‌شانس بود زیرا در اولین نقش‌آفرینی‌اش توانست در یکی از بهترین فیلم‌های «لوک بسون» یعنی «حرفه‌ای» حضور پیدا کند، فیلمی که نام او را به‌عنوان یک بازیگر آینده دار مطرح کرد. بعد از آن او در فیلم‌های مهمی مانند «مخمصه»، «دختران زیبا» و «مریخ حمله می‌کند!» حضور پیدا کرد اما فیلمی که توانست وی را به شهرتی جهانی برساند، قسمت چهارم از سری فیلم‌های جنگ ستارگان با نام «جنگ ستارگان: تهدید فانتوم» بود.
بعد از این فیلم او ترجیح داد که در فیلم‌های کمدی – هنری نیز شانس خود را آزمایش کند که در این راه «نزدیک‌تر» توانست وی را کاندید دریافت اسکار بهترین بازیگر مکمل زن کند.
از آثار دیگر ناتالی پورتمن می‌توان به فیلم‌های «همه می‌گویند دوستت دارم»، «جنگ ستارگان: قسمت اول – تهدید شبح»، «هر جا جز اینجا»، «جین دست به اسلحه می‌برد»، «اسباب‌بازی‌فروشی اسرارآمیز آقای مگوریوم»، «ثور»، «ثور: جهان تیره»، «مرگ و زندگی جان اف. داناوان»، «انتقام جویان: پایان بازی»، «لوسی در آسمان»، «چه می‌شود اگر …؟»، «بلویی»، «ثور: عشق و تندر»، «می دسامبر» و «اسرار فیل‌ها» اشاره کرد.
ناتالی پورتمن هرچند از ۱۲ سالگی با بازیگری در سینما خوش درخشیده اما حضور او در تلویزیون با مینی سریال «بانوی دریاچه» آغازشده که این روزها پخش آن شروع‌شده است.
این سریال به‌عنوان یک مینی سریال درام و معمایی توجه‌های زیادی را به خود جلب کرده است.
داستان «بانوی دریاچه» درباره یک خبرنگار به نام مدی شواترز است که در جستجوی حقیقت نه‌تنها درباره قتل مادلاین، بلکه همچنین در مورد تبعیض‌های اجتماعی و نژادی در دوران خود است. مکت با پیچیدگی‌ها و چالش‌های مختلفی مواجه می‌شود که شامل تهدیدات از سوی افراد مختلف و همچنین مشکلات شخصی و روانی خود اوست.
در پایان روز شکرگزاری، ۲۰ سال می‌شود که مدی شواترز ازدواج‌کرده است. مدی که نقش او را ناتالی پورتمن بازی کرده، از خانه‌اش در بالتیمور بیرون می‌آید؛ همان خانه‌ای که آشپزخانه‌اش به‌تازگی نو شده و همسرِ از همه‌جا بی‌خبرش می‌گوید: «به نظرم اومد که از آشپزخانه جدید خوشت آمده است.»
اما مدی قصد دارد که از آن روز به بعد، رؤیای کودکی‌اش یعنی بدل شدن به یک روزنامه‌نگار تحقیقی را محقق کند.
ناتالی پورتمن در پاسخ به این سؤال که چرا تاکنون در جعبه جادویی تلویزیون دیده نشده بود، گفت: «راستش تا الآن پروژه‌ای درست‌وحسابی بهم پیشنهاد نشده بود.»
سریال «بانوی دریاچه» بر اساس رمان لورا لیپمن که در سال ۲۰۱۹ منتشرشده، ساخته‌شده که ناپدید شدن دو زن جوان، یکی یهودی و دیگری سیاه‌پوست را در بالتیمور روایت می‌کند که انتشار خبر اولی شهر را شوکه می‌کند و توجه بسیاری از رسانه‌ها را به خود جلب می‌کند ولی خبر دومی فقط در نشریه‌ای که اخبار سیاه‌پوستان را پوشش می‌دهد، منتشر می‌شود.
ناتالی پورتمن می‌گوید: «موضوع برای من بسیار جالب است، به این معنا که وقتی افراد تحت ستم به دیگران ظلم می‌کنند چه اتفاقی می‌افتد… و این‌که گاهی وقتی به دنبال آزادی خودمان هستیم، بدون این‌که متوجه شویم قدم در زندگی دیگران قدم گذاشته‌ایم.»
محیط بالتیمور برای ناتالی پورتمن که در اورشلیم متولدشده و در سه‌سالگی با والدینش به ایالات‌متحده نقل‌مکان کرده، بدل به عاملی برای کاوش درگذشته خودش شده است. او می‌گوید: «من همیشه این احساس را دارم که به‌جایی تعلق ندارم. چون مدام از مکان‌هایی که خانواده‌ام در آنجا زندگی کرده‌اند، جداشده‌ام.»
پدربزرگ و مادربزرگ او در بالتیمور زندگی می‌کردند و این سریال برای پورتمن تبدیل به کاوشی درباره گذشته خانواده‌اش شد.
«تقریباً در همان زمان، من در حال آماده‌سازی یک پروژه بزرگ اجدادی برای تولد ۷۰ سالگی مادرم بودم، بنابراین داشتم همه این اسناد را پیدا می‌کردم مانند سوابق سرشماری دهه ۱۹۲۰ و آدرس پدربزرگ و مادربزرگم در بالتیمور».
ناتالی پورتمن می‌گوید: «یک اغذیه‌فروشی یهودی در بالتیمور وجود دارد که ۱۰۰ سال قدمت دارد، کاملاً می‌توانم تصور کنم که پدربزرگ و مادربزرگم چقدر به آن رفت‌وآمد داشته‌اند.»
والدین او سپس در لانگ آیلند در نزدیکی نیویورک مستقر شدند. خودِ او نیز سال‌های اخیر بین پاریس و لس‌آنجلس مدام در سفر بوده است.
اگر شباهت‌های زیادی میان طلاق مدی در سریال و جدایی اخیر ناتالی پورتمن از بنیامین ملپیه، طراح رقص فرانسوی، وجود نداشت، او در ادامه گفتگو نمی‌گفت که احساس می‌کنم برای هر دو یک شروع دوباره رقم خورده است.
ناتالی پورتمن در سال ۲۰۱۲ با بنیامین ملپیه، رقصنده و همکارش، ازدواج کرد و این دو دارای دو فرزند به نام‌های آمو و الی هستند. او به‌عنوان یک مادر و همسر، همواره سعی کرده بین فعالیت‌های حرفه‌ای و زندگی خانوادگی‌اش تعادل برقرار کند.
عکس‌های اخیر ناتالی پورتمن در حال خندیدن و گپ زدن با بازیگر ایرلندی، پل مسکال در خارج از یک کافه در لندن که در شبکه‌های اجتماعی بسیار بازنشر شد، به انتشار شایعاتی در مورد رابطه عاشقانه این دو دامن زد؛ اما ناتالی پورتمن تنها می‌خندد و می‌گوید ما فقط باهم دوستیم ولی باید بگویم: «از میزان استعداد او کاملاً متحیرم.»
درهرصورت زندگی او وارد مرحله تازه‌ای شده است. او با اشاره به این‌که فرزندانش بزرگ‌تر شده‌اند (۷ و ۱۳ ساله) می‌گوید که دوست دارد دوباره کارگردانی کند.
او در سال ۲۰۱۵ و در اوایل ۳۰ سالگی فیلمی را با عنوان «قصه عشق و تاریکی» کارگردانی کرد که داستان آن به دوران تشکیل کشور فلسطین اشغالی بازمی‌گشت.
ناتالی پورتمن در مورد سرزمین مادری‌اش می‌گوید: «متأسفانه، برای حرف زدن در مورد احساسم در مورد آنجا به زمانی بیش ازآنچه که برای این گفتگو داریم، نیاز دارم.»
سریال «بانوی دریاچه» به دلیل موضوع حساس و اجتماعی‌اش بر روی مخاطبان تأثیر گذاشته و بحث‌های زیادی دربارهٔ حقوق زنان و نژادپرستی را آغاز کرده است. نمایش جنبه‌های تاریک و پیچیدهٔ جامعهٔ آن دوران، به بازنگری در تاریخ و تجربیات بشر کمک می‌کند. این سریال همچنین یادآور چالش‌های تاریخی و اجتماعی است که هنوز هم در جوامع امروزی به چشم می‌خورند.
منتقدان هم درباره «بانوی دریاچه» نظرات مختلفی دارند. برخی با تأکید بر شیوهٔ کارگردانی و اجرای عالی بازیگران اشاره‌کرده‌اند، درحالی‌که برخی دیگر داستان شلوغ و شفافیت موضوع را زیر سؤال برده‌اند. این دیدگاه‌های متفاوت می‌تواند مخاطبان را به تفکر دربارهٔ جنبه‌های مختلف داستان وا‌دارد.
حسین تقی پور
حسین تقی پور، نویسنده و منتقد سینما و کارشناس رسانه فعالیت در مطبوعات را با نشریه سینما تئاتر آغاز کرد و مقالات او در نشریات کیهان هوایی، مهر، سینما ویدئو، هفته‌نامه سینما ورزش، روزنامه ابرار، روزنامه توسعه و... منتشرشده است. او سردبیر نشریه سینما تئاتر و نشریه «دایره» است.
